از همان صبح، حال و هوای شهر عوض شده بود. آستانه‌اشرفیه هر سال به وقت علم‌بندی شور خاصی دارد، اما امسال همه می‌دانستند که این مراسم مثل همیشه نخواهد بود. خبر حضور شهدا، روزها قبل در شهر پیچیده بود. همه می‌دانستند که امروز، در کنار برپایی علم‌های محرم، قرار است پیکر شهدای تازه‌رسیده، از قربانیان حمله جنایتکارانه رژیم صهیونیستی، وارد شهر شود و میهمان صحن و سرای حضرت سلطان سیدجلال‌الدین اشرف علیه‌السلام باشد.

خیابان‌ها زودتر از همیشه شلوغ شد. خانواده‌ها دسته‌دسته به سمت آستان حرکت کردند. بچه‌ها لباس‌های مشکی پوشیده بودند، پیرمردها با سربند و پیشانی‌بندهای یا حسین و یا زهرا آمده بودند، مادرها با دستان پر از نذر و دعا، و جوان‌ها با چشم‌هایی پر از اشتیاق و اندوه. علم‌ها هنوز روی زمین بودند، اما دل‌ها مدام به آسمان نگاه می‌کردند… منتظر آن لحظه خاص… لحظه‌ای که تابوت‌ها برسد.

مداحان و پیرغلامان قدیمی آستانه‌اشرفیه هم مثل همیشه، اما این‌بار با حالی متفاوت، در صف اول ایستاده بودند. صدای روضه‌ها و نوحه‌هایشان با بغض و اشک در فضا پیچید؛ از «یا حسین»‌های همیشگی گرفته تا مرثیه‌هایی که این بار رنگ و بوی وداع با شهدا داشت.

هر واژه‌شان پر از سوز و حماسه بود، طوری که دل‌ها بیشتر از همیشه لرزید. پیرغلامان با همان صدای گرفته و لهجه آشنا، نام شهدا را هم به نوای نوحه‌ها اضافه کردند و مجلس علم‌بندی را با یاد شهیدان، سنگین‌تر و معنوی‌تر کردند.

وقتی صدای کاروان شهدا از دور به گوش رسید، همه جمعیت یک‌صدا ایستاد. صدای نوحه‌ها آرام‌تر شد، علم‌دارها دست بر سینه ایستاده بودند. تابوت‌های شهدا یکی‌یکی وارد صحن شدند، پیچیده در پرچم جمهوری اسلامی، با گل‌هایی که مردم بر آنها پاشیده بودند. اشک و صلوات در هم آمیخت. انگار همه علم‌ها لحظه‌ای مکث کردند… گویی در برابر این شهدای تازه‌رسیده، سر تعظیم فرود آوردند.

آخرای علم‌بندی بود. اما این بار انگار، هر علم که بالا می‌رفت، نگاه‌ها به تابوت‌ها برمی‌گشت. نوای “لبیک یا حسین” به گونه‌ای متفاوت در فضا پیچید؛ سنگین‌تر، پرمعناتر. مردم آمده بودند برای علم‌ها، اما دلشان کنار شهدا جا مانده بود. علم‌ها به رسم هر سال بالا رفتند، اما امسال گویی باری از خون و عهد و مسئولیت را هم با خود بالا می‌بردند.

همه می‌دانستند امسال محرم، زودتر از تقویم آغاز شده… با بوی خون شهدا… با اشک مادران و با دستانی که علم‌ها را بلند کردند تا به امام حسین (ع) بگویند: ما هنوز ایستاده‌ایم… هم در برابر ظلم زمان و هم در پاسداشت راه شهدا…

انتها/